جرمم، شیدایی است.

آماده ام که در میان آتش بروم.

یا در شعله های آتش ناپدید خواهم شد وقدم درراه آن سفر بزرگ خواهم گذاشت

ویااز آتش خواهم گذشت و به مقصود می رسم.

هر چه خدای خواهد ،آن خواهدشد.

من فرهادم.

همان فرهاد کوهکن.

من عشقم.

همان عشق که در فرهاد بود.

او نمی دانست و خود را می ستود.

من مجنونم.

همان مجنون صحراگردی که درسیاه چادرش،آوای نگاه لیلا برپاست.

من همه هستم و هیچ نیستم.

می گویم ،اما خموشم.

من کیستم؟

کلید قلعه تنهایی و پایان خاموشیم،جواب این سوال است.

خموشم،

اما می نویسم.

آنچه را می نویسم که دلم فرمان می دهد.

آنی را انجام می دهم که دلم می گوید.

شایدخود رابیابم شاید ....

گاهی وقت ها خوشبختی ها چه عمر کوتاهی دارند! در فاصله ی یک چشم به هم

زدن ثانیه هایی که احساس خوشبخت ترین انسان روی زمین را داری تبدیل به تنها

ترین آدم روی زمین می شوی...!

نمی دانم چرا ولی از وقتی که رفتی دست معرفت روزگار از شانه ام برداشته شد  

تا کی باید تن به روابطی داد که فقط برای ارزش های ظاهریست و بویی از معرفت

نبرده است داد،یه دوستانی که اگر سراغشان نروی به سراغت نمی آیند.دلم می

خواهد از این قفس خود را رهاکنم و به دامان عقابان کبوترانه پناه برم.

معرفت و مرام گوی گمشده ای شده است که مردم آن را از چشم شهر حاشا

 می کنند...!

دلم از این زمانه سخت تنگ است.
 
دیگر از این همه باران آشنا

که از پیاله ی دست های آسمان سر می رود

حیرت نمی کنم

از روزی که رفته ای

ماه شب های اینجا هم

اشک هایش را با ابرها پاک می کند...

 بنام تنهای تنها

زندگی در گذر است و من  تو در کوره راهی بس

طویل همچون دیوانگانی ره گم کرده می رویم

 و نمی دانیم که چه سخت است رفتن و بی خبر بودن

از آن که چشم به راه قدمهایمان هستند.

و ما می رویم بی انکه بدانیم این راه به کدامین غم و

کدامین دروازه می رسد .

نمی دانم در بس این رفتن سرانجام به آنچه می

خواهیم می رسیم

 یا همچنان بی خبریم ، از آنچه اتفاق می افتد ؟؟

و ما میگذریم از تمام آنچه بر ما گذشت،

واز یاد می بریم.

چه سخت بود کنار هم بودن نمی دانم

 که میدانی بر من چه گذشت و چه خواهد گذشت

یا آنکه تو نیز از یاد می بری 

 هر آنچه بر من گذشت .

نمی دونم چرا اینو نوشتم ولی اگه معنی توش پیدا نکردید به بزرگی خودتون

ببخشید هر چیزی تو ذهنم اومد کنار هم گذاشتم لطفا نظر بدید، بگید شما توش

معنی پیدا کردید و بگید چه برداشتی از این نوشته کردید .

از همتون متشکرم  

دیشب رویایی داشتم

خواب دیدم بروی شنها راه می روم

همراه با خود خدا و بروی پرده شب تمام روزهای

زندگی ام را مانند فیلم می دیدم. 

 همانطور که به گذشته نگاه می کردم روز به روز 

زندگی را.

دو ردپا بروی پرده ظاهر شد

یکی مال من و دیگری از آن خدا

 راه ادامه یافت...

 تا تمام روزهای تخصیص یافته خاتمه یافت

آنگاه ایستادم و به عقب نگاه کردم ،

در بعضی جاها فقط یک ردپا وجود داشت ...

اتفاقا آن محلها مطابق سختترین روزهای زندگی ام

بود.

روزهایی با بزرگترین رنجها ، دردها ، ترسها و ...

آنگاه از او پرسیدم :

خداوندا ، تو به من گفتی که در تمام ایام زندگیم با من

خواهی بود

 و من پذیرفتم که با تو زندگی کنم 

خواهش می کنم به من بگو چرا ؟؟ 

چرا در آن لحظات دردآور مرا تنها گذاشتی؟!

 خداوند پاسخ داد :

فرزندم تو را دوست دارم

 و به تو گفتم که در تمام طول سفر با تو خواهم بود

و من تو را هرگز تنها نخواهم گذاشت

 نه حتی برای لحظه ای ! ومن چنین نکردم !

هنگامی که در آن روزها یک ردپا بروی شن دیدی ،

من بودم که تو را به دوش کشیده بودم . 

خدایا تو خودت می دونی اشکهایم نشانه چیست .

پس در این دل شکسته به دنبال چی هستی که هر لحظه غمی را بر آن ارزانی می کنی

خدایا تو خودت میدونی دنیای من با تو معنی پیدا می کنه پس چرا همیشه منو در برزخ زندگی

بدون راهنما قرار میدی ؟

خدایا تو خودت از سر درون خبر داری و می دونی این بنده نمی تواند شکرت را به جای آورد پس

راحتش کن تا در این شرمندگی نمونه.

خدایا ای یگانه محبوب دل غمگینم !

چه روزهایی برای تو گریستم و تو چشم بر اشکهایم بستی .

چه شبهایی با تو سخن گفتم اما تو مرا بدون پاسخ رها کردی .

چگونه ای ...؟

من هنوز در حیرتم که بهانه های این دل شوریده برای پیوستن به تو چیست ؟

با همه بدیهایم سوی تو آمدم تا مرا باز مورد رحمت خود قرار بدی . خدایا تو را به غروب جمعه که

یاد آور حجت توست مرا رها نکن .

من بی تو هیچم...

خدا کند که رضایم فقط رضای تو باشد
هوای نفس نباشد همه هوای تو باشد

خداکند که گزارت فِتد به منظر چشمم
که سجده گاه نمازم به جای پای تو باشد

خدا کند که اماما دلم برای تو باشد
کسی دراو ننشیند همیشه جای تو باشد

خداکند که نفروشم دِگر به غیر تو جان را
که جان و هر چه که دارم همه فدای تو باشد

منم مریض و توهستی طبیب درد درونم
عنایتی که شفایم فقط شفای تو باشد

فدای خاک ره تو وجود عالم و آدم
وجود عالم امکان به اِتکای تو باشد

خدا کند که بدانم نشانه ای زمکانت
که درب جنتِ رضوان دَر سرای تو باشد

خدا کند که شوم من فدای راه و فنایت
با سعادت آن جان که او فنای تو باشد

گذشت عمر و ندیدم زمان و وقت ظهورت
دعا نما که ظهور تو با دعای تو باشد

خدا کند که ولای تو دردلم بنشیند
که بندگی و عبادت فقط ولای تو باشد

ندارد غصه ای انوار به روزگار اماما
اگر که درهمه ی عمر فقط گدای تو باشد

که هر صبح با مهربانی به روی همه مان می خندد

 من دلم برای دلهامان می سوزد.